Rodacy w ostatnich latach, po wstąpieniu naszego państwie do Unii Europejskiej, zaczęli w ogromnej mierze wybierać pracę zagranicą zamiast w Polsce. Wcześniej też niewątpliwie emigrowano zarobkowo, ale nie aż na tak dużą skalę jak dzieje się to aktualnie.

Najpopularniejsze, wybierane przez Polaków kierunki wypadów w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku to przede wszystkim Niemcy, głównie na bliskość tego państwa. Do Niemiec wyjeżdżali głównie mężczyźni, którzy znajdowali zatrudnienie w przemyśle budowlanym (na budowach, przy remontach i tym podobnych zajęciach). Inne państwa, które wybierali Mieszkańcy Polski jako miejsca docelowe emigracji zarobkowej to między innymi Francja, Niderlandy czy Włochy (dziś to Norwegia: rozliczenia Norwegia). Do dwóch pierwszych z wymienionych państw wyjeżdżano głównie do pracy w biznesie rolne – byli tam potrzebni pracownicy do zbioru owoców i warzyw. Do Włoch z kolei wyjeżdżały głównie kobiety jako opiekunki do dzieci i osób starszych.

W tym momencie, po otwarciu rynków pracy w Unii Europejskiej, Rodacy w ogromnej liczbie przypadków wyjeżdżają do Sporej Brytanii i Irlandii. Natomiast najpopularniejszym krajem emigracji zarobkowej, który nie należy do Unii Europejskiej, jest Norwegia (zobacz podatki w Norwegii). Polscy obywatele pracują tam głownie w budownictwie i w przemyśle rybnym, ale polska firma w Norwegii i ogólnie rzecz biorąc polska działalność gospodarcza w Norwegii też nie trzeba do rzadkości. Wyjątkowo biorąc pod uwagę, ze są tam bardziej przejrzyste niż w naszym kraju zasady podatkowe. Po wpisaniu w wyszukiwarkę internetową hasła „Norwegia podatki” znajdziemy szczegółowe informacje na ten temat.

Zobacz tutaj: Firma w Norwegii.